SENS ŻYCIU, W TYM TAKŻE STAROŚCI NADAJEMY SAMI

      Możliwość komentowania SENS ŻYCIU, W TYM TAKŻE STAROŚCI NADAJEMY SAMI została wyłączona

Motto:

,,Kolorową się wstęgą życie wciąż przewija, ,,wczoraj,, w przeszłość zapadło, ,,dzisiaj,, szybko mija, a co ,,jutro,, przyniesie, nikt z nas nie wie o tem, czy się czernią osnuje, czy się rozlśni złotem,,

ks. F. Błotnicki

Ktoś powiedział, że życie ma sens, jeśli ma jakieś cele. Zmieniają się one w zależności od upływu czasu, priorytetów życiowych, hierarchii wartości osób towarzyszących rodziców, ukochanych partnerów, dzieci, wnuków, przyjaciół. bywają duże i bardzo malutkie. Mobilizują intelekt, mięśnie, relacje z  ludźmi. Są potrzebne w każdym wieku i na każdym etapie życia. Na stare lata też. O starości mówi się mało. Nie lubi się jej. Jest inna, mało ciekawa, czasem wręcz nudna, niezrozumiała, monotonna, taka pomarszczona. Twierdzi się, że ,,nie udała się Panu Bogu,,. Uważa się, że ,,starość nie radość,,. Powtarza się ,,jakiś stary takiś głupi,,. Informuje się  ,,mnie już bliżej niż dalej,,. Czy są to tylko utarte slogany? A może fałszywe frazesy, tak często powtarzane, że uwierzono w nie, zapamiętano i nie ma siły , odwagi ,ochoty, zwykłej ludzkiej przekory, by im zaprzeczyć, zanegować, zaprezentować w innym wymiarze, kolorystyce, nastawieniu. A może trafniejsze są określenia: ,,póżna dorosłość,, -bardzo smaczna, ,,jesień życia,, -jakże barwna, ,,druga młodość,, -także ekscytująca, ,,kolejny etap w życiu,, -równie interesujący, nowy, tajemniczy, wymagający dobrego nastawienia, bo z niego płynie kondycja psychiczna i fizyczna! ,,Kolejna szansa,, na samorealizację siebie, na odkrywanie nowych możliwości. ,,Kolejny okres,, do obserwowania przyrody, podglądania , uczenia się. CZAS-lepszy, łatwiejszy, w który wchodzi się już  z olbrzymim doświadczeniem, wiedzą o ludziach, samoświadomością własnych możliwości. ,,Trzeci wiek,, – z którego dobrodziejstwa trzeba korzystać dla siebie, ale też dla innych, wspierając nie tylko własne dzieci, wnuków, ale też sąsiadkę, dawną koleżankę z pracy, ucznia pogubionego w trudnym świecie, przechodnia potrzebującego pomocy. Najgorsza w tym okresie jest samotność-zamykanie się w sobie, w swoim rozgoryczeniu, chorobie, problemach finansowych czy rodzinnych. Najgorsza jest izolacja od cudzych spraw i skupienie się tylko na sobie, na wspomnieniach czasem dobrych ,czasem złych. Najgorsze jest zatrzymanie się, stagnacja, wegetacja, oczekiwanie na śmierć, która i tak przyjdzie wcześniej czy później, ale nie trzeba jej pomagać swoim wycofaniem się, negatywnym nastawieniem, brakiem uśmiechu, stękaniem, pielęgnowaniem swoich dolegliwości. Radość przebywania z drugim człowiekiem , w podobnym wieku, z podobnymi problemami jest eliksirem na wszelkie niedomagania fizyczne i psychiczne. Tylko trzeba przestać narzekać, negować, marudzić. Najlepszy jest uśmiech, wspólne działanie, dzielenie się własnym doświadczeniem-choćby z ogródka działkowego, ale i ciastem upieczonym na spotkanie, bo ,,wartości życia nie mierzy się czasem, ale tym co z nim zrobimy,,  W ostatnich latach przyjęło się dla osoby starszej określenie SENIOR. Doskonały pomysł. Nie stary ,ale starszy. jeszcze lepiej. TAK TRZYMAĆ,! To dla tych seniorów  w Europie i w Polsce ,powstało juz i powstanie wiele instytucji, inwestycji, pomysłów i projektów, które mają ich dowartościować, skorzystać z ich wiedzy i doświadczenia, zaangażować, sprawić, by okres w którym się znajdują nie był czasem rozgoryczenia, pretensji żalów , wykluczenia zawodowego i społecznego, lecz etapem spokojnej, przemyślanej, satysfakcjonującej aktywności. Tak więc są: Międzynarodowy Wiedeński Plan Działania dotyczący  Osób Starszych, Karta Madrycka, Strategia Europejska 2020, Program Grungtvig, Rządowy Program na rzecz Aktywności Społecznej  Osób Starszych, Rada ds. Polityki Senioralnej ,Parlamentarny Zespół ds. Uniwersytetów Trzeciego Wieku, inicjatywa powołania Obywatelskiego Parlamentu Seniorów  w Polsce w oparciu o doświadczenia irlandzkie ,Biała Księga na temat Zdrowego Starzenia. Wszystkie wyżej wymienione instytucje, programy mają jeden nadrzędny cel: -POPRAWĘ JAKOŚCI ŻYCIA LUDZI STARSZYCH, poprzez upowszechnianie wiedzy o starości, zmianę wizerunku starości, podejmowanie współpracy międzypokoleniowej, ,włączanie do lokalnych projektów edukacyjnych, kulturalnych czy socjalnych. Wszyscy twórcy tych programów mają świadomość olbrzymiego potencjału społecznego, psychologicznego, rodzinnego, zawodowego, kulturowego, życiowego seniorów i wiedzą jak go wykorzystać. Kibicujemy im w tym, czy sie zaangażujemy?